تلمیح :
در واژه به معنی "به گوشه چشم اشاره کردن" است و در اصطلاح ادبی بهره گیری از نقل قول ها، آیات، احادیث، داستان ها و وقایع تاریخی است و یا آن که با شنیدن بیت یا عبارتی، به یاد داستان و افسانه، رویدادی تاریخی و مذهبی یا آیه و حدیثی بیفتند، بدون آن که آن موضوع و داستان را تعریف کنند.
نمونه :
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت / متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را (شهریار)
که به حدیث "لا فتی الّا علی لاسیف الّا ذوالفقار" اشاره دارد.
نمونه های دیگر:
- چنین گفت پیغمبر راست گوی / ز گهواره تا گور دانش بجوی (فردوسی )
- چه فرهاد ها مرده در کوه ها / چه حلاج ها رفته بر دارها (علامه طباطبایی )
- ما قصه سكندر و دارا نخوانده ایم / از ما به جز حكایت مهر و فا مپرس
- گفت آن یار كز و گشت سردار بلند / جرمش این بود كه اسرار هویدا می كرد
نظرات شما عزیزان: